Puristen zullen mij tegenspreken. "Een Nikon lens op een Nikon camera. Zo heurt het". Laat Sigma nou in de jaren '90 een juweel van een 500mm prime op de markt hebben gebracht... Deze Sigma werd ontwikkeld als goedkoper alternatief voor de veel duurdere en zwaardere Nikon 500mm F/4 primes. Daarmee een publiek bereikend dat gewoonweg geen geld kon neertellen voor zo'n prachtige Nikon lens. Ik heb tot op de dag van vandaag spijt dat ik deze lens dit jaar verkocht heb. Eigenschappen: Snelle autofocus, wijdopen (diafragma) al ontzettend scherp, prachtige kleuren-renditie en ook nog eens véél lichter dan de grote Nikon broer. Het ontbreken van stabilisatie heeft mij nooit gehinderd. Kortom: Nikon fotografen met een beperkt budget, mocht je deze lens tegenkomen (wordt zelden aangeboden): Sla je slag. 

Volgend jaar naast natuur/vogelfotografie toch ook maar weer eens de oude passie van straatfotografie oppakken. Naarmate ik ouder word wordt de schroom groter om pontificaal voor iemands neus te gaan staan zwaaien met een camera. Wellicht helpt het inzetten van een telelens.

Vandaag op het Nekkeveld op het landgoed van Douwe Veldhuizen kunnen genieten van Winterkoningen. Ditmaal gekozen voor eens een heel andere setting dan de vogel op een tak. 

Over een dikke week gaat de wintertijd in. De klok gaat een uur achteruit (normale tijd). Voor mij het symbolische moment dat we  koudere tijden tegemoet kunnen zien. Ik ben niet zo van de kou maar geniet desondanks met volle teugen van de vroege momenten in de polder wanneer Torenvalken de tijd nemen om zich op te warmen in de ochtendzon en daardoor wat makkelijker benaderbaar lijken te zijn. 

Een van de meest fotogenieke vogels van on land. De Baardman. De mannen zijn wat uitbundiger van kleur en hebben natuurlijk de typerende (bakken)baard. Ik ben erg gecharmeerd van het vrouwelijke exemplaar met haar prachtige pastelkleuren. 

Een paar weken geleden liep ik via Marktplaats tegen een weinig gebruikte en in uitstekende staat verkerende Nikon D7100 op.De reden dat ik tot aanschaf ben overgegaan, ondanks dat de camera op bepaalde vlakken wat gedateerd is, is de 24 megapixel sensor. De camera leent zich met deze sensor uitstekend voor landschappen en (dieren) portretten. Zelfs met een flinke uitsnede blijft er nog genoeg detail over om een foto op flink formaat te printen. 

Ze zijn er weer. De doortrekkers. Tapuiten. Vele tientallen houden zich op in het (nog) hoge gras aan weerszijden van het Nekkeveld. Af en toe komt er een (veelal vrouwtjes) brutaal en pontificaal voor mijn neus zitten. 

Deze week via Marktplaats tegen een oudje aangelopen. Een Sigma 400mm F/5.6 APO prime lens. Met wat kalibreren valt er nog goed te werken met deze lens. De kleuren zijn verrassen fraai. De AF-snelheid houdt niet over. De lens is prima in te zetten voor vogelportretten (of andere dieren) en weegt helemaal niks. 

De zomer loopt weer op zijn einde. Dit seizoen weer volop kunnen genieten van mijn Nikkor 300mm F/2.8 VR lens en veel geëxperimenteerd met verschillende converters.  Daarnaast afscheid genomen van mijn Sigma 500mm F/4.5  APO EX DG HSM prime lens. Voornaamste locaties waar ik te vinden was waren de Oostvaardersplassen (meestal in gezelschap van fotomaat Jan Schreuder) en het Harderbroek. Ook uitstapjes naar de rietkraag langs de Zeedijk in de Arkemheenpolder leverden veel prachtige uren op. 

Vanochtend begon na een rondje vliegen een Grote Zilverreiger met mooie bokkensprongen 'op' het laagstaande water. Met regelmaat keerde hij tussen de strapatsen door even naar haar terug voor contact en ging daarna weer verder met frivool gedrag. Prachtig! 

Soms hoef je niet zo ver van huis om een paar leuke foto's te 'schieten'.  Een sessie eendjes voeren kan leuk resultaat op leveren. In dit geval een 'dame' die er als de kippen bij was toen Xü Cheng vanuit het huiskamerraam brood in de sloot gooide. 

Tijdens een bezoek aan de Oostvaardersplassen mag een bezoek aan Wigbels Eiland niet ontbreken. Het meest ver gelegen gedeelte van de 'Driehoek' trekt in de regel minder bezoekers dan het gebied rond kijkhut De Zeearend. Jan Schreuder en ik brengen hier met regelmaat vele uren door zonder wandelaars of vogelliefhebbers en fotografen tegen te komen. Het gros van de mensen dat hier komt blijft vaak kort en vertrekt weer, ons met de indruk achter latend dat ze een hoop moois hebben gemist. Jan heeft ooit de toepasselijke naam 'Volière' bedacht voor het aan weerszijden fors begroeide pad dat leidt naar de kijkhut. Het aantal soorten dat we hier waar nemen is dan ook fors.  Elke keer worden we verrast door de per seizoen wisselende populatie. Kortom een prachtlocatie.