Afgelopen weken een aantal keren lange wandelingen door Den Treek. Onder andere Vuurgoudhanen, Staartmezen en Boomklevers tegengekomen. 

De afgelopen maanden met regelmaat op pad geweest in de polders rond Amersfoort. Daarnaast uitstapjes naar het Harderbroek en het Oostvaardersveld. Deze periode heeft in het teken gestaan van een overgang naar een nieuw camera-systeem. Ik ben nu voor ongeveer 90% over op Olympus MFT-apparatuur. Ik heb door de jaren naast mijn Nikon camera's en lenzen ook altijd gewerkt met Olympus (en Panasonic) MFT. Vanaf de Olympus OM-D EM-1 MK II begon het systeem voor mij interessant te worden. Verbeterde AF-snelheid en betere prestaties op hoge ISO-waarden hebben uiteindelijk in combinatie met het veel geringere gewicht van deze apparatuur de doorslag gegeven. Kleine 'bloemlezing' uit de afgelopen zomermaanden is in deze dia-serie te bekijken. 

Afgelopen weken met regelmaat een aantal uren doorgebracht in de polders rond Amersfoort. 

De afgelopen weken veelvuldig in Hoogland-West geweest. Heerlijk om daar rond zonsopgang de activiteit van Bruine Kiekendieven waar te nemen en vast te leggen. Naast de Bruine Kiekendieven ook de Koekoek weer in het land. Op een locatie waar ik al ruim 30 jaar bekend ben is het nu prachtig. 

Door verhuizing helaas minder tijd gehad om er op uit te trekken, maar evengoed de laatste periode tijdens bezoeken aan de polder en nota bene een locatie midden in de stad weer veel kunnen waarnemen. Weidevogels waaronder de Grutto en Tureluur zijn weer in ons land neergestreken, doortrekkers als Tapuiten hebben zich weer laten zien evenals Roodborsttapuiten. Naast al het moois in de polder de laatste weken aan het genieten van het observeren van een Sperwer koppel dat op een bijzondere locatie midden in de stad druk bezig is met de bouw van een nest. Ik was ruim 10 jaar niet op deze locatie geweest en verbaas me wederom over de hoeveelheid soorten vogels die op een drukke plek tussen flats en laagbouwwoningen prima gedijen . 

Deze week twee maal kunnen genieten van prachtige Buizerds in de Flevopolder.  De reeks van natte en donkere dagen werd gelukkig onderbroken door twee winterse dagen met veel zon en vorst. 

De afgelopen twee maanden met veel plezier in de verschillende polders in de buurt van Amersfoort doorgebracht. Gebruik gemaakt van deze prachtige omgevingen om wat 'nieuwe' apparatuur te testen en waar nodig te fine-tunen'. 

Gisteren voor het eerst met voldoende licht de MFT set goed kunnen testen op 'vliegend spul'.De Panasonic-Leica is wat mij betreft een toplens. De Olympus OM-D EM-1 MK II is een heerlijke snel reactieve camera. Net zoals mijn Nikon 300mm F/2.8 met teleconverters 1.7 en 2.0 moet ik wel wat kleinere diafragma's gebruiken als ik de lens op 400mm gebruik. Dit geldt overigens alleen voor onderwerpen op grote afstand. 

Sinds een aantal dagen in het bezit van een Micro Four Third set. De Olympus OM-D EM-1 MK II en de Panasonic Leica DG Vario-Elmar 100-400mm f/4-6.3 ASPH. Power lens.De reden om deze set aan mijn 'arsenaal' toe te voegen is dat het hier een zeer compacte en lichte set betreft.Er zijn omstandigheden waarin het niet altijd handig is om met mijn zware Nikon apparatuur te lopen.Zo'n set moet natuurlijk wel aan een aantal eisen voldoen. Een professionele body en lens die weerbestendig zijn en wat kwaliteit betreft niet te veel mag onderdoen voor mijn Nikon apparatuur. De Olympus voldoet wat dat betreft nagenoeg aan alle voorwaarden. Het grootste verschil zit hem in de grootte van de camera-sensor en het ontbreken van een spiegel. Dit laatste draagt er mede toe bij dat de behuizing veel compacter en lichter is dan bijvoorbeeld een Nikon D4. Het enige nadeel aan een kleinere sensor is dat deze veel minder licht opvangt dan een full frame sensor of een APS-C sensor. Dit vertaalt zich in het sneller ontstaan van ruis in een foto op hogere ISO's.Panasonic/Leica en Olympus hebben speciaal voor dit type camera lenzen ontwikkeld die opvallend compact en licht zijn. Kortom een set waarmee je uren kunt rondlopen zonder je een hernia te tillen.De Olympus OM-D staat bekend als een camera die door middel van menu- aanpassingen en het toewijzen van functies aan de functieknoppen (en andere knoppen) enorm goed is te 'customizen'; ofwel de camera is geheel naar wens naar eigen hand te zetten. Gisteren ben ik een aantal uren op pad geweest om te kijken hoe de camera zich houdt bij het vastleggen van (snel) bewegende onderwerpen. In mijn geval natuurlijk vogels. Ik koos er bewust voor om op pad te gaan op een bewolkte dag. Mijn eerste indrukken zijn dat camera en lens in nagenoeg alle lichtomstandigheden enorm snel focussen en dat de camera over een voldoende grote buffer beschikt om razendsnel foto's op de SD-kaart te zetten. Dit laatste is natuurlijk mede afhankelijk van de kwaliteit en snelheid van de SD-kaart. Daar waar ik met mijn Nikon apparatuur in de meeste gevallen werk met een Auto-Iso instelling vergt deze camera een wat andere aanpak. Ik heb gemerkt dat het handmatig instellen van de ISO in combinatie met de sluitertijd/diafragma -en belichtingscompensatie instellingen het beste lijkt te werken. Ik hoop op korte termijn te gaan ervaren hoe goed de camera en lens presteren in omstandigheden met ruim voldoende licht. Vooralsnog ben ik tevreden over de prestaties onder minder goede omstandigheden. Hierbij wat voorbeelden. 

Om af en toe met wat lichter materiaal op pad te kunnen toch weer gezwicht voor de MFT (Micro Four Third) formule. Sinds gisteren in het bezit van een prachtige Olympus OM-D EM-1 MK II camera met de fantastische Panasonic Leica 100-400mm lens. Deze lichtgewicht set van 1560 gram biedt een Field of View (in relatie tot Full Fame) van 200-800mm. De camera en lens zijn erg snel (AF) en leveren tot ongeveer 3200 ISO een zeer acceptabele beeldkwaliteit op. Vanmiddag met niet al te beste lichtomstandigheden al wat testfoto's gemaakt met verschillende brandpuntsafstanden, diafragma's en sluitertijden. Binnenkort hopelijk kijken hoe de set zich houdt onder pittiger omstandigheden (vogels in vlucht). Ik ben vooralsnog erg tevreden. 

Deze week twee keer een locatie bezocht in de Flevopolder waar roofvogels erg actief zijn. De bouw van twee nieuwe windmolens is hier zelfs t/m 31 augustus stilgelegd omdat Bruine Kiekendieven hier aan het nestelen zijn. De Bruine Kiekendief vrouw blijft een lastige vogel om vast te leggen. Dit vanwege het beperkte contrast in haar vederdracht. Een flinke hoeveelheid zon maakt het wat makkelijker haar te fotograferen. Ik had gisteren het geluk dat een vrouw Bruine Kiekendief een aantal keer recht op mij af kwam vliegen. 

Afgelopen woensdag weer veel activiteit van jonge Torenvalken kunnen waarnemen en vastleggen. Het licht zat gelukkig weer een keer mee. Sommige 'jonkies' hangen soms onverstoorbaar zo'n tien meter boven mij. Volledig geconcentreerd op de jacht.